Raquel van Haver: Hookers in toilets
Over:
Het recente werk van Raquel van Haver (1989) gaat over de representatie van de zwarte vrouw. Is die representatie eerlijk? Worden niet alle stereotyperingen benadrukt? Gaat het erom hoe ze is of hoe blanken verwachten dat ze moet zijn?
In feite gaat haar werk over identiteit. Wie ben ik? Wie en wat ben ik in de ogen van een ander?
Ze koppelt deze thematiek aan de ontwikkelingen van Dancehall, een muzieksoort die in de jaren 70 in Jamaica is ontstaan. Zeker in het begin was het een muzieksoort waarbij de uitvoerders reageerden op hun leven en de maatschappij waarin ze leefden. Het was onvermijdelijk dat Dancehall breder werd overgenomen en dat de traditionele vorm steeds verder werd verdund en aangepast. De muziek moest steeds meer beantwoorden aan het beeld dat ‘witten’ eraan meenden te moeten geven. Opnieuw een voorbeeld van hoe de representatie – in dit geval van Dancehall – tot een stereotypering van de realiteit wordt vernauwd.
Omdat Van Haver bewust heeft gekozen voor een expressionistische, plastische, rauwe manier van verbeelden slaagt ze er met glans in om haar boosheid en verontwaardiging over te brengen. Beter nog: zo te presenteren, dat de kijker er niet onderuit kan.
R.P.