Makamba Pretu, 2019
STEVEN SIKKENS: MY STYLE IS A MYSTERY TO ME
Het werk van Steven Sikkens in één zin? Een chaotische binnenwereld die in balans probeert te komen met een vaak even chaotische buitenwereld?
Steven Sikkens (1973) is een Afro-Caribische Nederlander. Zo noemt hij het zelf. Die dubbelheid komt ook terug in wat hij doet. Hij heeft een medische opleiding maar tegelijkertijd heeft hij zichzelf opgeleid tot kunstenaar. Twee werelden die elkaar vaak van dienst zijn, maar die ook kunnen botsen. De ene wereld levert stof voor de andere, maar de artistieke andere probeert ook hartstochtelijk zichzelf te zijn.
Chocolate Invasion, 2019/So you think you’re an elf, 2019
Sikkens tekent en schildert. Zijn tekeningen starten meestal eerst in een schetsschrift. Hij heeft er stapels van. Hij begint ergens en lijkt vervolgens zijn pen achterna te gaan. Die gaat letterlijk en figuurlijk alle kanten uit. Het lijkt erop dat de kunstenaar de vrijheid viert. Een hoge vorm van doedelen. Als hij zin heeft om een tekst op te tekenen, dan doet hij dat. Als iets hem niet bevalt dan maakt hij het zwart. Compositorisch experimenteert hij. Hoe gebruik ik de ruimte? Waar kan een helder contrast diepte geven? Wanneer werken heldere lijnen het best, wanneer zijn krassen een effectiever middel? Zelf zegt hij in één van zijn tekeningen: My style is a mystery to me…..Dat klopt. Voor de kijker ook. Soms neigt die stijl naar realisme, soms heeft surrealisme kennelijk de voorkeur, een andere keer is abstractie een betere omschrijving. Omdat die schetsen vaak meer zijn dan oefenmateriaal, is het logisch om ze in een tentoonstelling als deze te laten zien.
Mental Pistolz, 2019
In zijn grote werken op papier is de intuïtieve manier van tekenen niet verdwenen. Er lijkt iets meer stilering te zijn, iets meer bewuste compositie. Ondanks dat is het gissen naar de inhoud van zijn tekeningen. Omdat de meeste tot de rand toe gevuld zijn – op een ogenschijnlijk willekeurige, chaotische manier – is het soms zoeken naar inhoudgevende objecten, vormen of figuren. Het lijkt erop alsof hij persoonlijke thema’s vermengt met zaken die zich in de wereld om hem heen spelen. Als kijker zoek je houvast door bijvoorbeeld naar de teksten in de werken te kijken, maar die zijn vaak cryptisch (did I change my mind or was my mind changed). Je bent ook geneigd naar details te speuren, maar die staan vaak los binnen het geheel. Soms is de omgeving van de afgebeelde figuren zo dreigend, zo gothic-achtig zwart, dat over de toon of de stemming geen misverstand kan bestaan, maar dat het precieze thema zich nog steeds niet openbaart (Mental Pistolz). Sikkens’ mannen en vrouwen ogen vaak buitenaards, als hoofdpersonen uit een Afro-futuristische sciencefiction film. Als je daar een conclusie aan wilt verbinden duikt er weer een glashelder werk op met een keurig paar op de voorgrond en twee mannen op de achtergrond. Weg futurisme, weg mysterie. Enkele werken zijn portretten. Hij omgeeft de geportretteerde met zoveel visuele ruis dat hij naar de achtergrond wordt geduwd en je je afvraagt of de chaos als exemplarisch bedoeld is voor de afgebeelde persoon of dat die ruis exemplarisch is voor de manier waarop Sikkens werkt.
The Unconcious Mind, 2019
Steven Sikkens schildert ook. De kwast mist de directheid en vrijheid van een pen of een potlood. Het is dan ook begrijpelijk dat zijn schilderijen gestileerder ogen, minder intuïtief, doordachter. Hij blijft het dichtst bij zijn tekeningen met ‘The Unconcious Mind’, een haast angstaanjagende verbeelding van een buitenwereld die weinig ruimte laat voor de individuele mens met zijn individuele behoeftes.
Do not phalter, 2019/Don’t let me be misunderstood, 2019
De werken van Steven Sikkens zijn niet vrolijk- soms schrikken ze zelfs af – maar ze zijn altijd intrigerend, inspirerend, overlopend van fantasie en ze trekken de kijker naar binnen, of hij wil of niet.